A partenza i l’emigranti di Domenico Fabiano. Poesia dialettale calabrese

Mimmo Fabiano

Questo post é stato letto 10950 volte!

Vitti lu fumu di gliu trenu ngratu
nta la stazioni ddrittu ca venia
ed’eu era glià menzu ncantatu
na burza e na balicia glià cu mia.
Nta prima mama mi ndavia mentutu
chigliu chi tutti dinn’u ben’Iddiu,
nta llatta biancheria e ccocchj tuta
consata pe stu figghju chi partiu.
Era pa mia lu sai la prima vota
a casa salutai tutti l’amici,
quandu for’à porteglia scumparia
n’occhjata po si detti a lu pajisi.
E ti salutu casiceglia mia,
preg’u Signuri mu mi dun’aiutu
ca si la sorta ngrata non sarria
nu jornu tornu cca, chistu è nu gutu.
Ora ndaju davanti gliu binariu
cu l’occhj l’accumpagnu all’infinitu
quandu finisci, quandu stu carvariu,
ca tanti non si godin’u maritu.
Nu sguardu e si detti a chigliu mari,
a la muntagna ch’è l’amata mia,
oh chi profumu sentu nta chiss’aria
torn’i ti trovu, tu si’a gioja mia.
Ora salutu a tia’o caru patri
teniti forti, non pensar’a mia,
bad’a me soru, a chiss’atti frati,
portas’a mama sta fotografia.
Dinsi ma menti sup’a culannetta
nta chiglia stanza, glia undi criscia
e nta gli jorna chi faciti festa
glio tavulu mentiti a seggia mia.
Arrivasti o trenu smalidittu
sul’i ti viju mi ment’a tremari,
tu no na cori, tu va sempi ddrittu,
chi sentimentu ti potì fermari ?
Nchjanai supa e subitu fujia
glia chigliu vitru, gliav’ant’i m’affacciu,
vitt’a me patri chi guardav’a mia ,
cu l’occhj russi, chi pensau non sacciu.
Addiu cumpagni, attia famigghja cara
e a lu pajisi, a casa, a ruga mia,
addiu a tutti quanti, a vit’è amara,
addiu Calabria, vi portu cu mia.
Quel’è lu prezzu chi pagà la genti’,
chi pe nu pani ngiru si ndi jiu,
si nta gliu pettu non si portau nenti,
c’o cori u dassau cca,.. undi nesciu.

Tratto dall’antologia “Vuci Senza Tempu”,

Unione Poeti Dialettali Calabresi

unione poeti dialettali calabresi

unione poeti dialettali calabresi

 

 

Questo post é stato letto 10950 volte!

Author: Redazione_Cultura